نگاهی بر جریان کار کنــگرۀ مؤسس ( قورلتـای ) فدراسـیون فرهنـگی تورکـان افغانستان

نگاهی بر جریان کار کنــگرۀ مؤسس ( قورلتـای ) فدراسـیون فرهنـگی تورکـان افغانستان

" فـِــــــفـــتــــا "

در شهر تیلبورگ کشور هالیند

شنبه هفدهم ماه می 2008

Pohand Besmello Maimanagi
سالها را دربر گرفت تا یکی از آرزوهای تحقق نایافته ی خلق های تورک افغانستانی در بیرون از مرزهای کشور، که همانا رهگشايی به صوب بازیابی هویت فرهنگی و احیای ارزش های معنوی سرکوب شده ی این مردم مصیبت زده با ایجاد یک کانون فرهنگی باشد، زمینۀ دستیابی بخود مهیا و مسیری از تلاش و مبارزۀ آگاهانه توفیق گشایش پیدا کند، تا عده ای از فرهنگیان متعهد و تشنگان بازگشت به خویشتن انسانی و خودآگاهی ملی مردمی که سیطرۀ استبداد تک ملیتی ایشان را از طبیعی ترین حقوق انسانی در خانه و کاشانۀ آبايی و اجداد ی شان محروم ساخته است باهم جمع و طی محفلی کارگشایش نهادی را تحت نام " فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان " يا « فِـفـتا » در بیرون از مرزهای کشور روی دست گیرند.

این محفل بزرگ که عدۀ کثیری از تشنگان حق و عدالت از تبار تورک های افغانستانی را از سراسر جهان به شکل عینی و حضوری ویا از طریق دریافت پیام های همبستگی به طرف خود جذب نموده بود، بعد از قرائت آیاتی از کلام الله مجید و اتحاف دعا به ارواح پاک شهدا و بالخاصه قربانیان مظلوم اعتراضات صلح آمیز و حق طلبانۀ سال پار در ولایت جوزجان، که مظلومانه و آشکارا در حضور دهها خبرنگار و شاهد عينی از سراسر جهان به خاک و خون کشانیده شدند، ولی تا امروز از مجازات قانونی عاملین این جنایت خبری نیست، و بعداز بپا خیزی و لحاظاتی سکوت، به کار خود آغاز نمود.

در واقعیت امراین گردهمآئی بزرگ که محصول تلاشهای خستگی ناپذیر و درازمدت عده ای از قلم بدستان متعهد و فرهنگیان آگاه تورک در بیرون از مرزهای کشورما، در تبانی و همسويی کامل با تلاش و فعالیت های جاری دراین راستا در داخل افغانستان است، معرف بخشی از مبارزات حق طلبانۀ اقوام و ملیت های محروم در مسیر تکمیل و تداوم کار و زارهای گذشته و حال مردم ما با هدف انسجام فکری و عملی بهتر و بیشتر این مدعای ظلمت ستیزانه در کلیه ابعاد آن است، و نخستین گام های عملی آن با این قامت افرازی مسئولانه از متن سیاه ترین دور تاریخ استبداد در سرز مین ما که، از یکطرف استعماریون تیپ نوین و علمبرداران جهانی سازی استعمار گلوبالیستی وجب وجب خاک میهن مارا با ریختن اشک تمساح به نابودی ها و ویرانی های بجامانده از اعمال و جنایات قبلی استعماری خود و شرکای مختلف آنها، امروز تحت نام کمک و بازسازی، تصرف و مصروف غارت اند و قصد آتش افروزی از همین منبع تا اقصانقاط عالم و کشورهای همجوار ما را دارند، و از سوی دیگر عمال مزدور و بیگانه پرست حاکمیت طلبان قبایلی با غفلت از تجارب ماضی و کوری از حقایق جاری فقط با طلب آب وضو از فاضلاب استعمار، و سجده به اراده و خواست بیگانگان مصروف تقلاهای گوناگون در جهت تأمین بقای خود، حراست از منافع آزمندانۀ اربابان جهانخوار و نابود سازی موجودیت فزیکی و معنوی خلق ها و ملیت های تحت ستم با هدف واهی تبدیل کردن این کشور به یک کشور اساساً تك قومی بوده و در برابرهیچ امری اعتنا و احساس مسئولیت وجدانی و انسانی نمی کنند، مسلماً اقدامی است سترگ و برخلاف طرز دیدهای مغرضانۀ کوته اندیشان، خود کاری است ماند گار که اگر با احساس مسئولیت وجدانی و فارغ از دغدغه های سود جویانه و معامله گرانۀ فردی و گروهی دنبال شود به یقین میتوان گفت که تهدابی امین خواهد شد به ایجاد مدرسۀ فکری بزرگی در جهت رسیدن به آگاهی ملی و اجتماعی و خودآگاهی انسانی مردم ما درمجموع که نبود آن درهرگامی ازحیات جامعۀ ما محسوس وآشکار است.
و این خود مایۀ بس امیدواری است از اینکه ما میبینیم امروز فرزندان خلق مظلوم که روز گاران بس درازی را در محرومیت و مظلومیت بسر برده و از طبیعی ترین حقوق انسانی چون حق تعلیم و تربیه به زبان مادری و آگاهی از ارزش ها و افتخارات تاریخی مربوط به قوم وملیت خود، حق برابری انسانی و حق دستیابی به امکانات متساوی در تحصیلات عالی و مسلکی و رسیدن به مقامات عالی ملکی و نظامی در سطح کشور و القاح روحیۀ تعلق وظیفۀ دایمی نفر خدمتی و جوالی گری به اقوام تحت استبداد در سطوح رسمی وغیررسمی و برخورداری از امکانات انکشاف موسیقی وهنرمردمی و ملیتی و دیگر حقوق و امتیازات شهروندی درمقایسه با اقوام و ملیت های حاکم درعرصه های سیاسی و فرهنگی کشور همواره محروم و با تهاجم الیناسیونی یا از خود بیگانه سازی پلان شده، تا سرحد سلب حق اظهار و ثبت هویت حقیقی قومی و ملیتی در اسناد تابعیت و غصب ساحات مسکونی و دارايی های منقول وغیر منقول چون زمین و باغ وغیرۀ آنها بازور و تذویر و توزیع آنها به ناقلین و کوچی ها و ترویج وارونه تفکر مهاجر بودن غیرپشتون ها در افغانستان وغیره قرار داشتند، امروز یکبار دیگر قوقنوس وار سر از خاکستر خود بلند و فریاد های حق طلبانه را از کران تا کران عالم بلند میکنند.

البته این یک امر مسلم است که این تلاشها در تاریخ این سرزمین همیشه وجود داشته ومردم ما در هر دوری از تاریخ فریاد های مظلومیت خودرا با آنچه که در توان داشتند بلند و باوجود سرکوب های وحشیانۀ قبیله سالاران در تبانی و وحدت با حامیان شرقی و غربی، شمالی و جنوبی آنها هرگز تن به زبونی و ذلت بردگی نه سپرده، با ایثار و سربازی چراغ داعیۀ حق طلبی را همیشه روشن و ایمان به امر پیروزی حق بر باطل را زنده نگهداشته اند، ولی طوریکه از مطالعۀ تاریخ مبارزات مردم ما بر می آید و ما می بینیم، آنچه که نتیجۀ مبارزات و سربازی های بی دریغ مردم را مانع از رسیدن به نتیجۀ مطلوب تا محو بیدادگری و تأمین عدالت و برابری عملی شده همانا نداشتن انسجام و آگاهی یا به عبارۀ دیگر عدم موجودیت آمادگی های ذهنی و اتحاد عمل در بین مردم ما بوده، که بنيا نگذاری این کانون فرهنگی با تجمع این همه مردم تشنۀ آگاهی و عدالت خود پاسخی است به این نیاز اساسی در راه رسیدن به عدالت اجتماعی و محو نابرابریها با بذر آگاهی و جستجوی راه های عملی اتحاد آگاهانۀ مظلومین که تداوم آگاهانه و دور از انحراف این تلاشها مسلماً روزی این بلای خانمانسوز بیعدالتی و تبعیض غیر انسانی را درمجموع در جامعۀ ما از ریشه برخواهد کند.

ناگفته پیداست که مرض خود برتربینی قبیلوی و نژادی که هدف اساسی آنرا تصرف و حفظ نامشروع قدرت و حاکمیت به نفع گروه های معین قومی و نژادی تشکیل میدهد، از یکطرف با تعمیم بیعدالتی و محو زمینه های طبیعی و قانونمند همزیستی انسانی دربین ساکنین کشور، میهن مارا به کانون همیشه داغ بحران و کشمکش ها درمنطقه و جهان مبدل کرده، از جانب دیگر با استعمال آگاهانۀ خلق پشتون برعلیه اکثریت قاطع باشندگان کشور ما، خلق پشتون را نیز با قرار دادن استحماری در دشمنی دایمی با سایر هموطنان ایشان، به خاک فلاکت خود برتربینی با تن برهنه و شکم گرسنه محکوم ساخته و از رسیدن به یک شکل معقول و منطقی زندگی انسانی از طریق پذیرش حق وعدالت همگانی باز میدارد.

دراین گرد همآيی هدفمند که با درک اساسی ترین نیازمندی های معنوی و فرهنگی اقوام و ملیت های تورک در همسويی با منافع عادلانه و برحق مجموع باشندگان افغانستان تدارک یافته بود در پروسۀ مجموع سخنرانی ها و مباحثات بیشترین تأکید روی این مسایل که ما چگونه میتوانیم اولاً خلق سرکوب شدۀ تورک را که محکومیت درازمدت تاریخی، از ضروری ترین وسایل معنوی و فرهنگی چون زبان و ادبیات و مراکز علمی و هنری مورد نیاز وغیره محروم ساخته ازاین حالت رقتبار نجات و در عین حال از شکل گیری احساسات منفی نسبت به دیگر اقوام کشور ما نیز جلوگیری، و روحیۀ عدالت طلبی فاقد خودبرتربینی های قومی و گروهی را تکوین و عاملین اصلی استبداد را که همانا قبیله سالاران برتری طلب اند معرفی نموده، و درعین حال زمینه های منطقی و معقول بیداری و آگاهی تورک ها و دیگر مردم کشور را ایجاد و از طریق رسیدن ملیت های محکوم به خودآگاهی دادخواهانه و معرفی چهره های حقیقی شئونیسم و نژادپرستی و تعمیم اصلهای پذیرش زندگی متساویانۀ فارغ از تبعیض ها و تعصبات با مجموع باشندگان کشور بتوانیم زمینه های انسانی زندگی با همی را تدارک و راه های عملی بالندگی و رشد متساوی بدون تبعیض و تعصب را برای کلیه باشندگان میهن خویش فراهم سازیم.

در جريان و داوم کار کنفرانس اکثریت مطلق اشتراک کنندگان با این ارزیابی که شئونیسم وعظمت طلبی مانع بزرگ وحدت و همبستگی اقوام و ملیت های ساکن کشور ماست و در نتیجه کشور مارا با مصروف سازی به اختلافات درونی بر سر مسایل غیراخلاقی و غیرانسانی برتری جویانه مانع از پرداختن به مسایل اساسی و سازندۀ علمی و فرهنگی منطبق با نیازمندی های زمان شده و دراین راه حتی معیارهای مقدسات دینی و اعتقادی خلق پشتون نیز به بازی گرفته شده، باهم موافق بودند و همچنان روی این مسئله که ازبین رفتن شئونیسم و نژادپرستی در کلیه اشکال آن شرط اساسی رسیدن به آرمان های حق، عدالت و دیموکراسی در کشور است، هیچ تردیدی وجود نداشت.

متبارزترین مسئله دراین گردهم آيی عبارت بود از تبارز مستقیم نوعی بیداری و وقوف به حقوق ملی و انسانی، توأم با دریافت ریشه های اصلی بیعدالتی درکشور، علت های اساسی تأخیر درشکل گیری و انسجام دایمی و قاطع مبارزات حق طلبانۀ مردمی در بین اقوام و ملیت های تورک و نقش نبود کانون های آگاهی بخش انسجام فکری منطبق با نیازهای چنین یک مبارزۀ بزرگ در بین تورک ها و درک ماهیت واقعی گرایشات انترناسیونالیسی و طبقاتی در نبود تعریف علمی از مبارزۀ ملی و ستم ملی در کشور ما بود که درک آن در روحیۀ تک تک اشتراک کنندگان و محتوای پیام ها و نامه های رسیده عنوانی هیأت رئیسۀ قورلتای مؤسس به وضوح کامل به مشاهده میرسید. و جمع شدن این جمعیت بزرگ با کنارگذاری اختلافات عقیدتی و سیاسی و پذیرش اصل اشتراک و پیوند به درخت کهن بیخ تورک و تأکید به احترام عمیق به رابطۀ هموطنی با سایر باشندگان کشور در یک فضای مناسبات عادلانۀ متقابل، خود بهترین ثبوت این بلوغ فکری در بین مردم ماست. آنهم در چنین شرایطی که توطئه ها از هرطرف جاری و برپاکنندگان این گردهمآيی با نبود حد اقل امکانات تدارکاتی و نداشتن تجربۀ کاری کافی درچنین مواردی سخت دچار مشکل بودند، قرار داشتن در محیط هجرت و بی وطنی و بعد فاصله های محلات مسکونی اشتراک کنندگان که از کشورهای مختلف جهان با عالمی از امید ها روبه این مکان آورده بودند خود کاری بود بس بزرگ و گویای بیداری و تحرک این ملیت سرکوب شده وعمیقاًمحروم دراین مقطع زمان.

هرچندی که شاید باشند هنوزهم کسانیکه این همه باد و طوفان با آتش و خون دراین سرزمین و بالخاصه در رابطه با مردم تورک در افغانستان قدرت بیدارسازی آنهارا از خواب افسونی لطف حاکمیت ها در وجود ایشان نداشته باشد و آگاهانه خواهان باقی ماندن در افسون رویاهای شیرین آن نوازش های مهرآمیز اربابان در گذشته ها باشند و در هر فرصت مناسب فرض خودرا با ثناخوانی های تسليم طلبانه بجا آرند، ولی نقش آنها در بازداری این تحرک بزرگ بکلی ناچیز و خیلی اندک است که البته نباید به آن هم کم بها داد و غافل از آسیب نیرنگ های ایشان بود و مطابق به فرمودۀ بزرگ مردی که سالها قبل گفته بود : اگر برده و غلامی بداند که او غلام است و دایماً درجستجوی راه های رهايی خويش باشد، او دیگر غلام نه بلکه یک مبارز نستوه راه آزادی و انسانی است؛ ولی غلامی که غلامی را برای خود امر تقدیر دانسته و شلاق ارباب را برای خود لطفی بحساب آرد و شب و روز مصروف ثناخوانی و ابراز وفاداری به ارباب باشد، در واقعیت امر غلام و حتا کثیف تر ازآن است.
خوشبختانه که روحیۀ تسليم طلبی دراین محفل خیلی ها کمرنگ و آنچه که به چشم میخورد تأثیر نوشداروی آگاهی در روح و روان همگان بود. و مشاهدۀ این امر انسان را قویاً امید بدان میبخشد که دیگر مردم ما را هیچ نیرويی توان باز داری از حرکت بسوی آزادی و دیموکراسی واقعی ندارد و راهی که ازمتن این روزگار سیاه آغاز گردیده خواهی نخواهی به صبح سعادت و آزادی فردا واصل خواهد شد.

کارهای انجام شده دراین جمع آمد خیلی بزرگ و ماندگار است که اگر با صرف نظر ازنارسايی هايی درحال و در نظرداشت توجه به آنها درآینده، بوجود آوردن تشکل عملی این نهاد فرهنگی را دست کم نگیریم و آنرا بمثابۀ سنگ بنای مسئولیت های عظیم آینده در قبال امر پایان بخشیدن به استبداد بجا مانده از رسوب گذشته ها نگاه کنیم و تصویب برنامۀ کاری و اساسنامۀ تشکیلاتی آنرا از طریق این گردهمآيی به امر بزرگ دستیابی به یک منشور و چراغ هدایت ناتکمیل در طریق آزادی و دیموکراسی پذیرا شویم، انصافاً که خود کار بزرگی به بار نشسته که پاسداری و غنابخشی آن در لحظه لحظۀ زندگی آینده فرضی است به دوش همۀ آنانیکه خود را وابسته به خانوادۀ اقوام و ملیت های مظلوم تورک در افغانستان میدانند و کافۀ کسانیکه سنگ داعیۀ دفاع از حق و حقیقت را به سینه میکوبند و مبارزه برعلیه ظلم و بی عدالتی را در کلیه اشکال و جلوه های آن وظیفۀ انسانی خود ارزیابی میکنند؛ زیراکه اقوام وملیت های تورک در افغانستان باید به حقوق مشروع و انسانی خودها دست یابند و دستیابی این خلق بامناعت و زحمتکش به حقوق حقۀ خودهاهیچ حقی را از هیچ کس دیگر درکشور سلب نمی کند، مگر حق بیدادگری و ستمگاری را که باید در سرتاسر کشور ما و عالم بشریت نابود شود.

دراین گردهمآيی آنچه که بیشتر از همه مایۀ امیدواری برای همه شد همانا مشاهدۀ روحیۀ آمادگی جوانان و نسل های بالندۀ کنونی در جهت قبول مسئولیت ها و وظایف متعلق بخود آنها دراین مقطع زمان بود که خود دستآوردی است بس عظیم و امید بخش که با اعطای سهم بسزا در ترکیب شورای مرکزی یا کینگاش و درنظرگیری ،وظایف مهم و حیاتی برای آنها در امور روز مرۀ فدراسیون فرهنگی به آمادگی های آنها پاسخ داده شد و ما عمیقاً باورمندیم که مسئولیت حمل این بار گران تا سرمنزل مقصود همیشه نیازمند آگاهی و خرد جانبازانۀ نسل های جوان است و میباشد که نباید به آن کم بها داد و از کنار آن بی توجه گذشت.

با درد و اندوه آنچه را که دراین محفل همه شاهد آن بودیم و آنرا به عنوان پیآمد محکومیت و مظلومیت تاریخی تورکها دراین سرزمین، نباید ناگفته گذاشت همانا احساس کمبود فهم و توانايی کاربرد زبان مادری یعنی زبان تورکی ازبیکی ویا ترکمنی از جانب اکثریت مطلق اشتراک کنندگان این محفل بود که همه تورک بودند ولی محکومیت و محرومیت تاریخی فهم زبان مادری را از ایشان سلب نموده بود. این سرخوردگی از محرومیت زمانی بهتر متجلی شد که دانشمند فرهیخته و متبحر فرهنگی ما محترم دوکتور عبدالمنان تاشقین قسمتی از متن تورکی برنامه را به زبان رسای تورکی ازبیکی که خود ترجمه و تدارک دیده بودند، طبق برنامۀ محفل به خوانش گرفتند که اکثریت مطلق از فهم کامل آن عاجز بودند ویا زمانیکه گردانندۀ با استعداد و جوان محفل ما محترمه خانم فرشته جان ضیائی بخش هايی از کار محفل را به زبان زیبای تورکی اوزبیکی گردانندگی مینمودند ویا اشعاری را از خود ویا دیگران دکلمه مینمودند، اکثریت با وجود اشتیاق زياد از فهم کامل آن ناتوان به چشم میخورد که این خود حاصلی است از درخت ناشایست و زشت محرومیت که قومی را در خانه و کاشانۀ اجدادی او از حقوق انسانی و طبیعی اش محروم و تا این حد بیچارگی کشانیده، که سخت درد آور و درخور تأسف است. و ما امید برآن داریم که تورک های افغانستانی با روآوردن به کارهای سازندۀ فرهنگی و ایجاد مراکز فعال احیأ و انکشاف زبان های مادری در همه جا اعم از داخل ویا خارج کشور، روزی ازاین سرخوردگی تاریخی رهايی یابند و ستمگاری را در کلیه جلوه های آن نسبت به خود و دیگران معدوم سازند.
کارمحفل با اثرگذاری دقیق و نظارت داهیانۀ جناب پرفیسورعنایت الله شهرانی، رئیس منتخبِ موقت این گردهمآيی، که از آغاز تا انجام کار محفل، با صلابت و استادی آنرا اداره نمودند، تا حوالی ساعت نه شب ادامه یافت وهدیه های معنوی استاد دراین پروسه که با ارايۀ عصاره های ناب تجارب پربار زندگی ازجانب ایشان همراه بود، خود آرایۀ سخت شکوهمند دراین محفل بخشیده بود که خاطرۀ آن تا مدتها طنین افگن وادی افکار و اندیشه های حاضرین درآن محفل باقی خواهد ماند.
اشتیاق رسیدن به سرچشمۀ آب حیات آگاهی و همبستگی را ما زمانی بهتر به نظاره نشستیم که مسألۀ تصویب برنامه و اساسنامه با انتخاب رئیس و معاونین این فدراسیون فرهنگی مطرح گردید. تبادل نظرات و اظهارعقاید به دور از آلایشات باطنی در یک جو تفاهم و احترام همگانی نسبت به آراء و عقاید همدیگر تا حد ممکن صورت گرفت.

برنامه به دو زبان تورکی ازبیکی و فارسی دری و اساسنامه به زبان فارسی قرائت و با شور زیادی به بحث و ارزیابی گرفته شد، و با تاييد و رعايت نظريات و پيشنهادات مفيد ِ مُکمِّل و متمم و بعضاً هم انتقادات موجۀ اصلاحی و سازنده ی ارايه شده ی عده ای از هموطنان صاحبنظر حاضر درمحفل، در فضايی پر از صلح و صفا به اتفاق آرا به تصویب رسید. و بدين منوال در یک فضای اعتماد و تفاهم بينظير، طبق اساسنامۀ تصویب شده، "کینگاش" یا شورای بزرگ رهبری، انتخاب گردید. به تعقيب آن " کینگاش" به نوبۀ خود، بی هیچ مخالفتی، داکترمحمد اکبر همت فاریابی را بحیث رئیس فدراسيون به حضور قورلتای بزرگ پيشنهاد و از طرف اين مجلس قريب به اتفاق آرا پذيرفته شد و داکتر قمرالدین مصلح با خانم فرشته جان ضیائی با درنظرداشت اصل های شایستگی و توانمندی به صفت معاونین فدراسیون فرهنگی تورک های افغانستانی به قورلتای مؤسس معرفی، و این شخصیت های برگزیده از جانب رئيس فدراسيون، به اتفاق آرای اعضای قورلتای نیز قابل تاييد قرار گرفتند. این همه خود کاری بود بس مهم که تجربه و قوام آگاهی مردم ما را به نمایش گذاشت و این اطمنان را، که دیگر کسی توان ِ گمراه سازی این قوم را ندارد، به یقین مبدل نمود.آنچه که یاد آوری آن حتمی و ضروری می نمايد این است که با تدویر این محفل و اشتراک فعال روشنفکران مقیم در بیرون از مرزهای کشور، یک بار دیگر این حقیقت که آزادی نمیمیرد وعدالت نابود نمیشود مگر اینکه قومی خود این حق را از خود سلب نموده و فقدان شایستگی پاسداری ازاین نعمت بزرگ و معنی حقیقی حیات را خود پذیرا شود، به اثبات رسید و نشان داد که فرزندان این قوم بعد این همه سرکوب شدن ها و رانده شدن ها ازعرصه های سازندۀ حیات، در مجموع هنوز هم زنده اند و روح رسیدن به حق و عدالت در سینه هاشان پرپر میزند. طوریکه همه شاهد بودند در انبوه اشتراک کنندگان این محفل کمتر کسی را میشد پیدا کرد که آرزوی به نتیجه رسیدن کار این محفل را بمثابۀ آغازی به صوب کارهای سرنوشت ساز آینده در دل نداشت و دراین راه از بذل مساعی خودداری مینمود، که این خود مظهربالندگی فکری و قوام معنوی در وجود مردم با درک حقایق موجود در جامعۀ ماست که امید ما از بارگاه ایزد، تکوین هرچه بیشتر آن در فردا های امید بخش زندگی مردم ما میباشد.

آزادی حقیقی را در عدم آگاهی هرگز نمیتوان کمايی کرد و شاهراه رسیدن به حقیقت آگاهی صرف از وادی معرفت و فرهنگ میگذرد، که در هر شرایطی نباید به آن کم بها داد . تأسیس " فدراسیون فرهنگی تورکان افغانستان " « فِفتا» دراین مرحلۀ حساس تاریخ سرزمین ما در واقعیت امر گشایش روزنۀ کوچکی است بسوی آرمان بزرگ بیداری مردم ما و رسیدن به مرحلۀ آگاهی از حقوق و مسئولیت های انسانی آنها، که دعای ما بدرقۀ همت و صداقت به رهروان این راه دشوار با ابراز همسفری درخور توان با ایشان، تنها چیزی است که نثار همه هم میهنانم باد.

Pohand Besmello Maimanagi

Gottenburg