به مناسبت سيزدهمين سالروز شهادت بابه مزاری

پيام فدراسيون فرهنگی توركتباران افغانستان به مناسبت سيزدهمين سالروز شهادت بابه مزاری

ترك جان وترك مال وترك سر ***** در رهً آزاده گی اول منزل است

بيست ودوم حوت 1383 روزی که افغانستان شاهد فاجعه بزرگ قربانی شدن یکی از بزرگترین منادیان عدالت و حق طلبی بود . درين روز ، رهبرشهید استاد عبدالعلی مزاری و یارانش در پای تحقق آرمان های والای انسانی خود كه اساس آنرا صلح ، برابری و برادری وهويت پذيری همديگر تشكيل ميداد ، به استقبال شهادت رفتند . فدراسیون فرهنگی توركتباران افغانستان مراتب تسلیت و اندوه بی پايان خود را به مناسبت سيزدهمين سالروز شهادت بزرگ مرد تاريخ افغانستان شهيد راه حق و آزادی وقهرمان راه انسانيت و آزادی شهيد كبير بابه مزاری به حضور تمام عاشقان راه آزادی و دموکراسی، عدالت، مساوات و برابری، به ویژه پيروان انديشه مزاری تقدیم نموده و درود بی پايان ميفرستد . امروز از سالگرد شهادت يكی از بزرگترين قهرمانانان تاريخ افغانستان ، يكی از مردمی ترين بابه های مردم كه بابه بودن آن نه در قصر ها تعيين گرديده است بلكه در اعماق قلب هزاره و ديگر مردم آزاديخواه جای داشته است و بالآخره علمبردار آزادی و عدالت اجتماعی در داخل و خارج افغانستان تجليل ميگردد . مزاری شهيد برخاسته از بطن جامعه هزاره به مثابه مظلومترين و محكومترين قوم افغانستان ، پرچم تثبيت هويت اتنيكی اقوام را در شرايطی برافراشت كه تبعيض ، تعصب و استبداد به يك نورم حيات سياسی و اجتماعی جامعه تبديل شده بود . در شرايط بسيار پيچيده كه ترور و اختناق در جامعه بيداد مينمود ، مزاری شهيد قامت خود را بلند نمود و گفت نه ! ما عدالت را ميخواهيم . ما آزادی را ميخواهيم و ديگر استبداد را نمی پذيريم . بنابرين شهادت مزاری بدست نوكران پاكستان ، ضربه جبران ناپذير نه تنها به جنبش هزاره بود بلكه تآثيرات ناگوار آن در روند مبارزه عدالتخواهی تمام اقوام زير استبداد معلوم و مشهود است . مزاری شهيد ميگفت (( خواست ما این است که جنگ نباشد تفاهم باشد؛ خواست ما این است که حذف نباشد پذیرش باشد؛ خواست ما این است که بیایند یک روز در تاریخ افغانستان ـ افغان ها اثبات بکنند که لیاقت و توانایی این را دارند که مشکل خود را در بین خود ـ خود حل بکنند )) . اگر ما از هر زاويه ايكه به گفته های شهيد مزاری نگاه كنيم و از هر طريقی كه وارد موضوع شويم ، ميبينيم كه همانا موضوع ملت بودن و فقدان هويت ملی ، مسئله اساسی بحث و طرح مزاری شهيد است . وقتيكه شهيد مزاری ميگويد : ما طالب حق خود هستيم ، ما ديگران را نفی نميكنيم ، ميخواهيم برادروار زندگی كنيم ، ما در تصميمگيری های سياسی كشور ميخواهيم سهيم شويم ، اينهمه اظهارات ، تآكيد برآنست كه ما مردم افغانستان بايد ملتی را ايجاد نماييم وهويت ملی خود را تثبيت نماييم . پيرامون اين مسئله در طول كشمكش های سی سال اخير و همچنان قبل از آن ، دو تيوری ، دو طرح ، دو قضاوت و دو برخورد تشكيل گرديده است كه ما ميتوانيم آنرا ( تيوری كاذب و تيوری صادق ) بناميم . طرفداران تيوری كاذب ، باورمندی نشان ميدهند كه ما مردم افغانستان در گذشته ، اشكالاتی با اين مسئله نداشتيم و ما ملتی بوديم ولی حادثه هفت ثور ، ملت بودن و هويت ملی ما را مخدوش كرده است ، بياييد تا آنرا ترميم و احيا كنيم . اين به مفهوم دعوت به گذشته سی سال قبل است ، گذشته ايكه تا صد سال قبل اولاد هزاره به شكل كنيز و برده در بازار فروخته ميشد . گذشته ايكه اولاد اقوام زير استبداد حق تحصیل و حق كار را نداشتند . گذشته ايكه در وقت داودخان ادارات دولتی امر غيررسمی از مركز دریافت كرده بودند كه بر اساس آن يك فرد هزاره نبايد بالاتر از چای بيار و هيزم بيار باشد . گذشته ايكه انواع بی عدالتی ها در جامعه حكمفرما بود ، البته ذكر همه آنها باعث تطويل كلام میگردد . اما طرفداران تيوری صادق كه مزاری شهيد يكی از آنها است ، معتقد هستند كه ما ملتی نبوديم و نيستيم و در فقدان هویت ملی گرفتار هستيم ، بياييد با تآمين عدالت اجتماعی و محو تبعيض و بی عدالتی ملتی را ايجاد نماييم كه در آنجا مسئله حق شهروندی مطرح بحث باشد و در اداره امور دولت همگان سهم مساوی مطابق شعاع وجودی شان داشته باشند . بر اساس اين طرز ديد حادثه هفتم ثور ۱۳۵۷ نه عامل بدبختی ها در افغانستان بلكه نتيجه منطقی و محصول مناسبات غيرانسانی دوامدار در جامعه بوده است . باوجود تلاشهای مذبوحانه در راه احيای انحصار قدرت سياسی و منزوی ساختن ديگران از قدرت و دولت ، امروز با گذشت سيزده سال از شهادت استاد مزاری بار ديگر طرح های او در مورد مشاركت سياسی وایجاد جامعه ملی در بنای ساختار سيستم فدرالی اولویت خود را در جامعه درميابد و به اينترتيب حقانيت تز های مزار ثابت ميگردد . فدراسيون توركتباران افغانستان يكبار ديگر تآثرات عميق خود را نسبت اين روز غم انگيز ابراز نموده و شهادت بابه مزاری را يك ضايعه بزرگ نه تنها در جامعه هزاره بلكه در جنبش آزاديخواهی اقوام تحت استبداد تلقی مينمايد . درود به روان پاك استاد شهيد بابه مزاری 12 03 - 2008